Multi Sensorische Stimulatie (Snoezelen)
Gecontroleerde multisensorische stimulatie, of Snoezelen, is een therapeutisch regime voor mensen met een ernstige verstandelijke beperking. Dergelijke sensorische integratietherapieën worden sinds de jaren 1970 gebruikt bij de therapie van patiënten met autisme, het syndroom van Asperger en andere ontwikkelingsstoornissen. Ze zijn ontwikkeld in Nederland en zijn vooral populair in Duitsland, waarbij wordt blootgesteld aan rustgevend en/of stimulerend licht, kleur, geuren en muziek in een zorgvuldig gecontroleerde omgeving, ook wel een Snoezelkamer genoemd.
HOE WERKT MULTISENSORISCHE STIMULATIE?
Deze kamers zijn speciaal ontworpen om prikkels te geven aan verschillende zintuigen, met behulp van lichteffecten, kleur, geluiden, muziek, geuren enzovoort, om enkele van de problemen aan te pakken die worden veroorzaakt door sensorische problemen. De combinatie van verschillende materialen op een muur kan worden verkend met behulp van tactiele zintuigen en de vloer kan worden aangepast om het evenwichtsgevoel te stimuleren. Idealiter is Snoezelen een niet-directieve therapie en kan het worden geënsceneerd om een multi-sensorische ervaring of een enkele sensorische focus te bieden, simpelweg door de verlichting, sfeer, geluiden en texturen aan te passen aan de specifieke behoeften van de cliënt op het moment van gebruik.
Snoezelen kan gunstig zijn voor mensen met autisme en andere ontwikkelingsstoornissen, dementie en hersenletsel. Onderzoek naar deze zaken is echter schaars, met variabele onderzoeksontwerpen. De term “snoezelen” (uitgesproken als “SNOOzelen”) is een neologisme gevormd uit het Nederlandse “snuffelen” (snuiven, snuffelen) en “doezelen” (dommelen, snoozen).
SNOEZELEN ALS INTERVENTIE BIJ AUTISME EN ASPERGER
Multisensorische stimulatie is al geruime tijd een van de vele benaderingen van leerstoornissen, vooral sinds is vastgesteld dat sensorisch werk een impact heeft in zowel de educatieve als de therapeutische arena. Een voordeel van Snoezelen is dat het niet afhankelijk is van verbale communicatie en kan gunstig zijn voor mensen met ernstig autisme, omdat het stimulatie kan bieden voor mensen die anders bijna onmogelijk te bereiken zouden zijn.
Er is geen formele focus op therapeutische uitkomst. De focus ligt eerder op het helpen van gebruikers om het maximale plezier te halen uit de activiteit waarbij zij en de enabler betrokken zijn.
Een klein onderzoek uitgevoerd in Brussel vergeleek het gedrag van negen volwassen cliënten met ernstig autisme in zowel de klas als de Snoezelomgeving. Hoewel de individuele resultaten uiteenliepen, claimde de studie een vermindering van 50% in angst en repetitief gedrag, en vijfenzeventig procent minder agressie en zelfverwonding in de Snoezelen-omgeving. Er is echter niet voldoende rigoureus onderzoek gedaan om multisensorische stimulatie vast te stellen als een evidence-based behandeling.
Bron: http://www.autism-help.org/intervention-multisensory-snoezelen.htm